រាល់ឆ្នាំប្រជាពលករគប់ស្រទាប់វណ្ណៈនៅប្រទេសឥណ្ឌាតែងនាំគា្នធ្វើដំណើររាប់សែននាក់ទៅទីក្រុងបេណារេស ដើម្បីមុជទឹកទន្លេគង្គា ។
គេមុជទឹកលាងបាបកម្មអកុសលទាំងឡាយ ដែលរុំព័ទ្ធជីវិតរបស់គេឲ្យជ្រះស្រឡះ ដើមឆ្លងផុតពីសមុទ្រទុក្ខសោក ដែលច្រវាក់លោកិយឃុំឃាំងអត្ម័នគេឲ្យវិលវល់តែក្នុងវាលវដ្ដសង្សារដ៏អាសោធអប្រីយ៍ ។
ប្រវត្តិនៃទឹកទន្លេគង្គាដ៏ស័ក្តិសិទ្ធិនេះ គ្មាននរណាម្នាក់ដឹងសោះ ។ ប៉ុន្តែគេតែងតែសម្គាល់ឃើញនៅគ្រប់ព្រះឆាយារបស់ព្រះសិវៈ មានមហាវារីមួយហូរពុំដាច់សោះ ចុះមកពីផ្នួងនៃព្រះកេសរបស់ព្រះអង្គ ។ អ្នកប្រាជ្ញបណ្ឌិតក្នុងលោកបានដឹងថា មហាគង្គាដ៏បរិសុទ្ធនេះ ជាទឹកទន្លេគង្គាដែលហូរកាត់ប្រទេសឥណ្ឌាសព្វថ្ងៃនេះឯង ។
ហេតុអ្វីក៏ទន្លេគង្គាហូរចេញពីផ្នួងព្រះកេសរបស់ព្រះឥសូរ? យើងសូមនាំអស់លោកអ្នកអានធ្វើដំណើរជាមួយយើងទៅរកពុទ្ធិនៃអាថ៌កំបាំងនេះដូចតទៅ ៖
នៅក្នុងយុគ (YUGA) មួយក្នុងចំណោមមហាយុគ មានទេវៈពីរអង្គ មួយអង្គព្រះនាម មីត្រា (MITRA) មួយអង្គទៀតព្រះនាម វរុន (VARUNA) ។ ទេវៈទាំងពីរបានប្រារព្ធបង្កើតនូវមហាឫសី១អង្គព្រះនាម អគ្សត្យ(AGASTYA) ។ តាមគម្ពីរវេទបានពោលថា មហាឫសីអង្គនេះទ្រង់មានព្រះមហិទ្ធិឫទ្ធិខ្លាំងពូកែណាស់ ។ ជារឿយៗ ទ្រង់តែងតែបញ្ចេញនូវបដិហារផ្សេងៗ សូម្បីទេពនិករទាំងឡាយណាក៏ពុំអាចធ្វើឲ្យបានដូចទ្រង់ឡើយ ។
បុព្វហេតុដែលបណ្តាលឲ្យព្រះវរុន និងមីត្រាបង្កើតមហាឫសីអង្គនេះ ព្រោះទ្រង់ចង់ឲ្យព្រះអង្គជួយដោះទុក្ខសត្វពេលមានវិប្បរិតម្ដងៗ ។ ហើយម្យ៉ាងទៀតព្រោះទេវៈទាំងពីរអង្គជឿថា តទៅមុខនឹងមានហេតុដ៏សាហាវមួយគំរាមកំហែងមនុស្សលោកពុំខាន ។
ព្រះចិន្តារបស់ព្រះអង្គត្រូវឥតខុស…
ថ្ងៃមួយ ពេលដែលព្រះអាទិត្យកំពុងគង់លើរាជរថមាស ទឹមដោយអាជានេយ្យ១ពាន់ ទ្រង់ប្រទក្សិណបំភ្លឺពិភពលោក ស្រាប់តែមានអ្វីមួយរាងជាពពកខាប់ មានទំហំធំមហិមារសាត់មកបាំងជិតព្រះសូរ្យសែង ។
សត្តនិករខ្វះស្មើសុរិយា ស្ថិតក្នុងសភាពអួរអ័ព្ទ រុក្ខជាតិឈប់ដុះ មនុស្សសត្វដេកស្លាប់ ពិភពលោកងងឹតសូន្យសុង មហាឫសីអគ្សត្យបានឈ្វេងយល់ពីភារៈរបស់ទ្រង់ហើយទ្រង់ក៏យាងដោយឈានអណ្ដែតព្រះកាយតម្រង់ទៅរកដើមកំណើតនៃវិបត្តិដ៏ចម្លែកនេះ ។
ពេលនោះស្រាប់តែទ្រង់ឮសូរសំឡេងសើចរញ្ជួយព្រះធរណី! គ្រហឹមគ្រប់ទិសទាំង៨ ។
សំឡេងចម្លែកពោលថា ៖ «អគ្សត្យមហាឫសី ឯណាទៅសេចក្ដីសម្រេចរបស់ទង់ ដែលមានតាំងពីថ្ងៃដែលទ្រង់បានកើតមកនោះ?»
អគ្សត្យតាបសស្រែកសួរថា ៖ «ឯងជាអ្វី? នៅឯណា? ចូរបង្ហាញរូបឲ្យយើងឃើញផង! … ហេតុអ្វីក៏ឯងអាចទាំងរស្មីព្រះអាទិត្យបាន?»
សំឡេងអនាមិកស្រែកចេញពីពពកខាប់មកថា ៖ «យើងឈ្មោះ វិន្ដ្យា (VINDHYA) ជាមហាគិរីនៃសមុទ្រពពកខាប់ ចូរតាបសស្រែកសួរទៅព្រះអាទិត្យម្ដងទៅមើល! តើអាជានេយ្យ១ពាន់របស់ទ្រង់វាដេកលក់អស់ហើយឬ?»
អគ្សត្យយល់ដល់សេចក្តីប្រមាថរបស់វិន្ដ្យាគិរីក៏ចង្អុលទៅមហាសមុទ្រពពកគិរី ដោយចង្អុលព្រហស្ថរបស់ទ្រង់ ហើយពោលថា ៖ «ចូរឯងវិនាសអន្តរធានភ្លាមទៅវិន្ដ្យា! ព្រះអាទិត្យ សូមព្រះអង្គបន្តដំណើររបស់ទ្រង់ចុះ!»
និម្មិតតែពោលពាក្យនេះកាលណា រូបវិន្ដ្យាមហាគិរីពពកខាប់ក៏ស្រែករញ្ជួយមេឃ ហើយវិនាសបាត់រូបទៅ ។
កាលនោះ តាបសអគ្សត្យក៏វិលត្រលប់ទៅទេវឋានរបស់ទ្រង់វិញ ព្រះអាទិត្យគោចរជាថ្មី ឯចំណែកសត្តនិករចាប់រស់រានមានជីវិតជាប្រក្រតីឡើងវិញ ។ត្រលប់ទៅមាតិការឿង
